Ο κανόνας του πολλαπλασιασμού.

Δρ. Αντωνίου χαμογελά ευγενικά, παρατηρώντας την απορία στο πρόσωπο του Μιχάλη, και δείχνει προς τον πίνακα όπου παραμένει σχεδιασμένο το τετράγωνο του Punnett.

Δρ. Αντωνίου: Μιχάλη, στη γενετική, ο κανόνας της πρόσθεσης μας βοηθά όταν ασχολούμαστε με αμοιβαία αποκλειόμενα γεγονότα — καταστάσεις δηλαδή όπου μπορεί να συμβεί μόνο ένα αποτέλεσμα τη φορά. Ας το εφαρμόσουμε στην ερώτησή σου σχετικά με το αν ένα παιδί είναι φορέας (Aα) ή προσβεβλημένο (αα). Το παιδί δεν μπορεί να είναι και τα δύο ταυτόχρονα. Άρα, για να βρούμε τη συνολική πιθανότητα να συμβεί το ένα ή το άλλο, προσθέτουμε τις δύο πιθανότητες μεταξύ τους.

Στον πίνακα σχεδιάζει δύο στήλες με τίτλους “Aα” και “αα”.

Δρ. Αντωνίου: Δείτε εδώ. Ξέρουμε από τον κανόνα του πολλαπλασιασμού της Άννας ότι: η πιθανότητα για Aα είναι ½ (50%), ενώ για αα είναι ¼ (25%). Επειδή αυτά τα δύο είναι αμοιβαία αποκλειόμενα αποτελέσματα, τα αθροίζουμε: ½ + ¼ = ¾ (75%). Με άλλα λόγια, υπάρχει 75% πιθανότητα το παιδί να μην έχει γονότυπο AA.

Μιχάλης: Τώρα το κατάλαβα: χρησιμοποιούμε τον κανόνα του πολλαπλασιασμού για να βρούμε κάθε επιμέρους πιθανότητα και τον κανόνα της πρόσθεσης για να τις συνδυάσουμε όταν πρόκειται για διαφορετικές, μη επικαλυπτόμενες περιπτώσεις.

Δρ. Αντωνίου: Ακριβώς. Να θυμάσαι ότι ο κανόνας της πρόσθεσης δεν αντικαθιστά τον κανόνα του πολλαπλασιασμού· τον συμπληρώνει, όταν θέλουμε τη συνολική πιθανότητα για περισσότερα από ένα διακριτά γεγονότα. Πρακτικά, αν μια οικογένεια ρωτήσει: “Ποιες είναι οι πιθανότητες το παιδί μας να είναι είτε φορέας είτε να έχει κυστική ίνωση;” τότε εφαρμόζεις τον κανόνα της πρόσθεσης για να συνδυάσεις αυτές τις πιθανότητες. Το ξεκαθάρισε αυτό;

Μιχάλης: Απολύτως, ευχαριστώ, Δρ. Αντωνίου. Τώρα όλα βγάζουν νόημα.

Πηγαίνετε στο: